Polityki wobec osób z niepełnosprawnościami w Królestwie Polskim (1815-1914)

Abstract

The article examines the policies of state authorities and social organisations in the Kingdom of Poland (1815-1914) towards people with disabilities. Based on new findings, the article argues that the authorities marginalised people with disabilities by not pursuing an active policy towards them. Three groups were exceptions: war invalids, factory workers and the deaf. Instead, most activities for people with disabilities were carried out by local associations, which focused on providing minimal subsistence support, generally neglecting the social or cultural needs of these people. In addition, the article discusses the idealisation of institutions, typical of the century, and the tendency to confine people with disabilities within them. The author also considers the implications of the issues discussed for contemporary policy towards this group.

Przedmiotem artykułu są polityki władz państwowych oraz organizacji społecznych Królestwa Polskiego (1815-1914) wobec osób z niepełnosprawnościami. Artykuł, zbierający nowe ustalenia, dowodzi tezy, że władze marginalizowały osoby z niepełnosprawnościami, nie prowadząc wobec nich aktywnych polityk. Wyjątek stanowiły trzy grupy: inwalidzi wojenni, robotnicy fabryczni oraz g/Głusi. Większość działań na rzecz osób z niepełnosprawnościami prowadziły natomiast lokalne stowarzyszenia, koncentrując się na zapewnianiu minimalnego wsparcia bytowego, pomijając z reguły potrzeby społeczne czy kulturalne podopiecznych. W artykule omówiono ponadto typową dla badanego stulecia idealizację instytucji pomocowych i dążenie do zamknięcia w nich osób z niepełnosprawnościami. Autorka podejmuje też kwestię wpływu omówionych zagadnień na współczesne polityki wobec tej grupy.