The East Asian industrial policy: a critical analysis of the developmental state

Abstract

In the times of discrediting neo-liberalism as the preferred guiding doctrine in economic policy and systemic arrangements, the industrial policy, understood as a set of state interventions to supervise the process of developmental advancements, may come back to the fore as a favoured instrument. It is the East Asian industrial policy which brought by far the most spectacular developmental results in the second half of the twentieth century. In the scholarly literature on the so-called East Asian miracle, this success is explained by the concept of the developmental state. This paper examines the main threads of the East Asian industrial policy and tackles the issue of its contemporary applicability. It starts with the explanation as to why industrial policy as such is becoming more popular. It then examines the history of the formation of the concept of the developmental state. It analyses its most important elements, mainly, the strategy of imitating and innovating, the targeting of industrial sectors for development, the trade policy and the utilisation of subsidies. In conclusion, it is claimed that the provisions of the East Asian industrial policy may well be employed contemporarily, despite the fact that the concept of developmental state is primarily seen as a historical phenomenon.

Współcześnie, gdy zdyskredytowana doktryna neoliberalna przestała pełnić funkcję dominującego wzorca polityki ekonomicznej oraz modelu systemowego, być może nadszedł moment wielkiego powrotu polityki przemysłowej, rozumianej jako interwencje państwa mające za cel stymulowanie rozwoju. W II połowie XX w. to właśnie polityka przemysłowa prowadzona w państwach Azji Wschodniej przyniosła najbardziej spektakularny rozwój. W literaturze przedmiotu sukces ten - zwany wschodnioazjatyckim cudem - wyjaśniany jest na gruncie koncepcji developmental state (państwa rozwojowego, czy też prorozwojowego). W niniejszym artykule Autor omawia główne kierunki polityki przemysłowej państw Azji Wschodniej. Stawia też pytanie, czy takie podejście może być stosowane współcześnie. Wymaga to wyjaśnienia, dlaczego polityka przemysłowa zyskuje na popularności. Następnie Autor omawia dzieje powstania pojęcia państwa rozwojowego, aby przejść do analizy najważniejszych jego elementów, tj. przede wszystkim strategii naśladownictwa i innowacji, wybierania gałęzi przemysłu, w które należy inwestować, polityki handlowej oraz wykorzystania subsydiów. W konkluzji stwierdza, że chociaż koncepcja developmental state uznawana jest za zjawisko historyczne, to zasady, którymi kierowały się państwa Azji Wschodniej w swojej polityce przemysłowej, nadal mogą być z powodzeniem stosowane w innych częściach świata.